


همه چی هست بیا تو(نظر ندی نامردی) | |||
![]() |
۱.دخترا اصلا بینی ها شون رو عمل نمی کنن
۲. هیچ وقت موهاشون رو طلایی نمی کنن مادر زادی مش شده است
4. هیچ وقت به هم دیگه چپ چپ نگاه نمی کنن واز حسودی نمی ترکن
5. تمام طلا جواهراشون اصل اصله
6. هرگز قبل از ازدواج ابر هاشون رو بر نمی دارن عمرا بردارن کی گفته بر می دارن نه بابا بر نمی دارن که مرتبش می کنن
7. بی اجاز ه بابا مامان هیچ وقت بیرون نمی رن
8. به بهانه کتابخونه یا درس خوندن با دوستشون که با یه پسر نمی رن بیرون باورکنین
9. انقدر خواستگار دارن که نمی دونن به کدوم جواب بدن
10. همیشه سر به زیرن اصلا به غریبه ها نگاه نمی کنن (کاش فقط نگاه بود )
11. بعد ازدواج تازه می فهمن حروم شدن تفلی ها خونه بابا شون همه چی داشتن
12. چشماشون رو اصلا لنز نمی زارن رنگش مادر زادی سبز و آبیه و خاکستری بنفش وزرد و قرمز
لی یو نگ ای Lee Yeong-ae ( یانگوم )
لی یونگ متولد ۳۱ ژانویه ۱۹۷۱ در شهر سئول کره جنوبی است . لی عضو گروه " برلینیل " فستیوال فیلم در شهر برلین آلمان است . مسلط به دو زبان انگلیسی و آلمانی است او فارغ التحصیل رشته هنر از دانشگاه آلمان است . لی دو برادر بزرگتر از خودش دارد او در شهر " انشان " کره تحصیل می کرده و در همان دانشگاه مشغول به یادگیری زبان آلمانی شده است.
دوست پسر او یک خواننده کره ای با نام جی هون یونگ Jung Ji-Hoon است.
لی یونگ کار خودش رو در سال ۱۹۹۶ با مجموعه ای تلویزیونی با نام " پاپا " آغاز کرد و آخرین کار او در سال ۲۰۰۵ در فیلمی با عنوان Chinjeolhan geumjassi است او در سال ۲۰۰۳ در سریال " جواهری در قصر " در نقش یانگوم سو ظاهر شد.
او به عنوان یک دختر زیرک و باهوش با نقش مثبت در فیلم ظاهر می شود و با تلاش و صبر خود مشکلات مختلفی را طی می کند به امید آنکه در نهایت به آرزوی نهایی خود دست یابد.
خیانت نکن بچه!!!
کدوم یکی تویی؟
عجب سینه هایی وای وای !عجب سینه هایی وای وای !
مهستی، خواننده ایرانی درگذشت
مهستی، خواننده ایرانی در سن شصت سالگی به دلیل ابتلا
به سرطان در لس آنجلس درگذشت.
خبر درگذشت این خواننده قدیمی ابتدا در رسانه های فارسی زبان منتشر شد، وی از مدتها قبل به دلیل ابتلا به سرطان روده بیمار و بستری بود.
خدیجه دده بالا که بعدها با روی آوردن به خوانندگی نام هنری مهستی را برای خود برگزید، در سال 1946(1316) متولد شد. در نوجوانی استعدادش برای خوانندگی توسط پرویز یاحقی کشف شد.
نخستین آوازهای او در مجموعه گلها به کارهای او اعتبار بخشید و او را به خواننده ای محبوب در دهه های چهل و پنجاه بین مردم بدل ساخت و به علاوه راه را برای ورود خواهر بزرگترش، هایده به عالم خوانندگی نیز باز کرد.
کمی پس از انقلاب اسلامی ایران، وی به بریتانیا رفت و پس از چند سال به آمریکا مهاجرت کرد. در سال 2005 نیز در این کشور توسط جمعی از ایرانیان از وی برای 35 سال فعالیت در زمینه موسیقی سنتی و پاپ ایرانی تقدیر به عمل آمد.
از وی 35 آلبوم موسیقی منتشر شده که اغلب آنها با استقبال روبرو شده است.
و باز هم در جای دیگه آمده که :
گزارش ها حاکی است که "مهستی" خواننده مشهور ایرانی روز 25 ژوئن درگذشت. مهستی که نام اصلی اش خدیجه (افتخار) دده بالا بود در سال 1946 به دنیا آمد و روز دوشنبه در سن 60 سالگی بر اثر ابتلا به بیماری سرطان فوت کرد.
مهستی کار خود را در برنامه معروف گل های رنگارنگ رادیو ملی ایران با آهنگ "آنکه دلم را برده خدایا" آغاز کرد.
گفته می شود که هایده، خواهر مهستی، کار خود را پنج سال پس از او آغاز کرد.
در طول 35 سال کار خوانندگی، مهستی آهنگ های ماندگار بسیاری اجرا کرد.
او در ماه مارس 2007 اعلام کرد که از چهار سال پیش به بیماری سرطان مبتلا شده است. او در سال های پیش از مرگ در "سنتا روزا" در کالیفرنیا با دخترش سحر و همسرش ناصر و دو فرزند دیگرش زندگی می کرد.
ترانه ها گاهی اوقات ماندگارترین بخش حافظه آدم هستند، بخشی از حافظه که بدون هیچ زحمتی به یاد می آیند و زیر لب تکرار می شوند و می توانی آنها را هزار بار بخوانی و در کنار هر ترانه کلی یادگارهای ذهنی از خاطرات خوب و بد زندگی است که همراه با کلمه ها و آهنگ ترانه در ذهن می آیند و با آن می توانی بخندی و گریه کنی و به شانه هایی فکر کنی که برای گریه کردن کم آورده ای.
هایده وقتی رفت، این ترانه را برای ذهن همه ما فارسی زبانها به یادگار گذاشت و گذاشت تا در آن روزهای سخت دلتنگی بتوانیم زمزمه کنیم که شانه هایت را برای گریه کردن دوست دارم... امروز خبر مرگ مهستی را شنیدم و بی اختیار یادم افتاد که مهستی این ترانه هایده را پس از مرگ خواهرش برای او خوانده بود. گاهی اوقات فکر می کنم ترانه خوانان جزو مهم ترین انسانهای زندگی ما هستند، کسانی که می آیند و در حافظه ما و دل ما می نشینند و انگار که هیچ مرگی نمی تواند ترانه را بمیراند. گاهی می شود « آسمون با من و تو قهره دیگه» را به یاد آورد و زیر لب خواند و به آسمانی که با من و تو قهر کرده است فکر کرد.
گاهی می شود زیر لب گفت: وقتی نیستی زندگی فرقی با زندون نداره و به بیست سالگی برگشت و به روزهای تبداری فکر کرد که گاهی شیرین ترین خاطره ایست که مزمزه می کنیم. می شود چشم را بست و به عزیزی فکر کرد و زیر لب خواند که کی اشکاتو پاک می کنه شبها که غصه داری....
مهستی دیروز رفت، صدایش همیشه در حافظه ما خواهد بود و همیشه می توانیم بخوانیم که این دل و دل و دل کشت منو
عکس هایی به یاد ماندنی از مهستی
14857:کل بازدید |
|
4:بازدید امروز |
|
0:بازدید دیروز |
|
درباره خودم
| |
![]() | |
لوگوی خودم
| |
| |
بایگانی | |
بهار 1387 پاییز 1386 تابستان 1386 | |
اشتراک | |